Rouw In Balans

  Wanneer er intens verdriet is bij verlies en rouwen zijn we heel vaak niet meer ons zelf.  We lijken verloren. We gaan ons anders uiten. Boosheid wordt vaak verward met verdriet. We zijn vaak boos uit onmacht, het gaat niet perse over macht. Een situatie die we niet kunnen veranderen. Nu tijdens Kerstmis worden we er nog meer mee geconfronteerd. Het leven gaat verder voor velen. Je kan je heel alleen voelen. Het is moeilijk te verwoorden. Dat maakt ook zo moeilijk voor de andere om het te begrijpen. Toch sluit je niet af voor je gevoelens, laat ze er zijn. Toon ze, praat er over. 10 rouwverwerking tips die je er boven op kunnen helpen. 1-       Huilen Huilen... iedereen huilt wel eens, vooral als je een belangrijk persoon in je leven verliest is het meer dan normaal dat je huilt. Tranen zorgen ervoor dat je je een beetje verlicht en vrij voelt. Krop je gevoelens en emoties dus vooral tijdens de rouwperiode niet op en laat je tranen de vrije loop. Behalve de ontspannende werki

December lijkt wel de maand van transformaties voor mij door alle jaren heen. 2018 heb ik access bars leren kennen, het begin van aan een schakelingen van een nog diepere zoektocht in gans mijn leven. 9 december is een symbolische dag geworden om even stil te staan op het moment waar ik me bevind en waar ik naar toe mag gaan. We kunnen steeds elke 10 seconden kiezen voor verandering en steeds weer opnieuw. Laat jezelf niet vastzetten. Blijf steeds je gewaarzijn volgen, wees gewaar, attent en liefdevol voor jezelf! Wat als je verlies en verdriet kan - mag omzetten in kracht om in beweging te komen om nieuwe wegen te gaan bewandelen, nieuwe inzichten te gaan omarmen. Wat je ooit ook hebt meegemaakt, hoe erg ook. Helaas heb ik van alle soorten verlies wel een ervaring maar dat maakt dat ik het doorleeft heb en er werkelijk mee aan de slag kan gaan. Geleerd heb om verlies, trauma's... aan te pakken. Als je dit kan ontvangen en er iets mee gaat doen dan kan het echt een open

9 december 2020,     Positieve coronatest     Mijn spullen in gepakt en geïsoleerd op een kamer.    7 dagen dacht ik toen, dat zal wel meevallen.   Ik dacht wat boeken te lezen, wat series te kijken...   Kortom alles wat ik de laatste maanden niet had kunnen doen omwille van de hoge werkdruk en de plotse corona uitbraak op de afdeling in het woonzorgcentrum waar ik werkte.     Dit draaide gans anders uit dan verwacht. Langer in quarantaine...   Plots stopte het "leven" ingrijpend. Na 3 maand kon ik  min of meer pas echt zeggen er is beterschap en verandering. Nog eens 3 maand later het is uiteindelijk zomer en ik ga wat meer kunnen genieten...  Helaas de ontstekingen circuleren rond in het lichaam tot op de dag vandaag.     Wat ik mij nog heel goed herinner was de voorlaatste dag, dat ik werkte als zorgkundige in het Woonzorgcentrum.   Op zondagavond nog een bewoner met spoed laten opnemen en op maandag middag kwam de bewoner al terug met slecht nieuws en is die zelfde dag oo